انسان؛ خداوندگار زمین و آسمانی که سقف ندارد

ما آدم‌های عجیبی هستیم. فقط کافی است کمی رشد کنیم، کمی مقامی یا جایگاهی به دست بیاوریم. در آن موقع قدرت خدایی را در خود احساس میکنیم و می خواهیم فرمانروای دنیا باشیم. فیلم انتهای نوشته را از دست ندهید

انسان؛ خداوندگار زمین و آسمانی که سقف ندارد

ما آدم ها جدا از اینکه کجای زندگی باشیم و چندمین سال زندگی مان را بگذاریم، ته دنیا را می‌خواهیم. وقتی فردی به واسطه پیشرفت در زندگی از شهر خودش خارج می‌شود و به سایر شهرها سفر کرده و زندگی را در آنجا تجربه می‌کند، او را موفق می پنداریم. اگر فردی برای زندگی بهتر و موفقیت به کشور یا کشورهای دیگری سفر کند او را موفق می‌بینیم. از او سوال می شود که چگونه می تواند کیلومترها را در دنیا سفر کند.

چیزی درباره ویلاهای اختصاصی، هواپیماهای تک سرنشین و کسب و کارهای میلیون دلاری شنیده‌اید؟ همان ابزارهایی که به واسطه وجود آن یک فرد موفق از یک انسان معمولی جدا می‌شود. بگذارید این گونه اعتراف کنم. من خودم نیز از جنس همین آدم ها هستم. من هم از دیدن امکانات لذت می برم و گاهی از اوقات موفقیت را در در داشتن آن‌ها می‌بینم.

اما بیایید داستان را طور دیگری نگاه کنیم

فکر کنید آخر دنیا هستید. اصلا سند نصف دنیا را امضا کرده و به شما داده‌اند. واقعا این برای شما کافی است؟ دیگر هیچی نمی‌خواهید؟ در زندگی احساس کمبود نمی‌کنید؟ بعید میدانم آدمیزاد حریص به این سادگی ها راضی شود.

هر روز می‌دویم و می‌دویم. همه دنیایمان را همین قوطی کبریتی تصور میکنیم که ابتدا و انتهایش را نمی بینیم. همه آن پول ها، ویلاها، خودروها، موفقیت ها و… درون همون یک قوطی کبریت است. اما اگر از آن خارج شوید و از بیرون به آن نگاه کنید متوجه می شوید. این قوطی کبریتی بیش نیست و اطراف شما میلیون ها قوطی کبریت دیگری هست که هرکدام دنیای ناشناخته‌ای دارند. البته بعضی کوچک‌تر یا شاید هم بزرگ‌تر. در این شرایط به خودتان و دنیای کوچکتان که بزرگ می‌پنداشتید خواهید خندید.

گاهی آدم های زمینی به جان هم می افتند و یکدیگر را تکه پاره می‌کنند. از هر فرصتی برای رد شدن از دیگران استفاده می‌کنند. از آن ها می پرسی این همه دویدن، این همه خشونت برای چیست!؟ چه چیزی را شدنی می بینی، درحالی که عظمت دنیا و کوچکیه وصف ناپذیر خودت را نمی بینی! چه چیزی را می‌خواهی به دنیا ثابت کنی، حتی وقتی دنیا نمی‌تواند تو را ببیند!

این فیلم به هیچ وجه از دست ندهید

این داستان روزانه ماست، دویدن ها و دویدن ها برای رسیدنی که انتها ندارد. تکه فیلم معروفی از ناسا (به نقل قول از منتشر کننده) را بارها مشاهده کرده ام. از شما می خواهم تماشاگر فیلم  هفت دقیقه ای از عظمت نظام هستی باشید. تاملی کنید که انسان چگونه حتی به اندازه نقطه ای در صفحه یا سنگ زیره ای در دل اقیانوس هم نیست و اما این گونه خودش را صاحب دنیا می‌بیند!