یکی از متداول ترین اشتباهاتی که در بسیاری از کسب و کارها دیده ام عدم رعایت قانون یک آگهی یک ایده است.
قانون یک آگهی یک ایده
چه بخواهیم و چه نخواهیم این یک قانون است. زمانی که روی محتوایی کار میکنید، فقط به یک موضوع مشخص آن توجه کنید.
اگر وبلاگی دارید، صفحه ی مجازی دارید، فضایی برای چاپ تبلیغی در مجله دارید یا هر شرایط دیگری، بزرگ ترین اشتباه این است که بخواهید تمامی خدمات یا شرایط کسب و کار خود را در آن جا دهید. با این روش نمی توانید برای هیچ کدام از دسته مخاطبانتان جذاب باشید.
مثالی ساده
صاحب کسب و کاری در زمینه گردشگری هستید و میخواهید تبلیغی روی مجله ای اجرا کنید. فرض کنید، مجله ۵۰۰۰ فروش دارد و تمام مخاطبان آگهی را میبینند.
از این تعداد فروش، ۶۰% مخاطبان، هیچ علاقه ای به حیطه گردشگری ندارند. پس تبلیغ شما را کاملا نادیده میگیرند. از ۲۰۰۰ مخاطب باقی مانده است. ۵۰% آنها علاقه ای به گردشگری خارجی ندارند پس به ۱۰۰۰ مخاطب می رسید و از این تعداد ۲۰% آنها علاقه به سفر تابستانی جزیره کیش دارند تا درنهایت به ۲۰۰ مخاطب برسید.
نگاه فرصت طلبانه می گوید که همه ی آن ۵۰۰۰ نفر را جذب کنید، پس مجبور می شوید برای تمامی مخاطبان آگهی و محتوا بنویسید و در نهایت هزاران عنوان خام و متوسط دارید که نمی تواند نظر هیچ کدام را جذب کند و همه ی آنها را از دست می دهید.
تئوری یک آگهی، یک ایده می گوید. باید آن ۴۸۰۰ مخاطبی که پیام شما را می خواند را کنار بگذارید و فقط به آن ۲۰۰ نفری که به سفر داخلی جشنواره کیش علاقه دارند، توجه کنید و یک آگهی مخصوص برای آنها بسازید.
با در نظر گرفتن این قانون، فرصت، فضا و زمان کافی دارید که برای آن دسته محتوایی عالی بسازید و آنها را جذب کار خود کنید که قطعا از این تعداد درصد قابل توجه ای میتواند مشتری دائم شوند و نهایت استفاده را از یک آگهی ببرید.
فارغ از اینکه کسب و کار شما تا چه اندازه ای بزرگ است، باید در یک لحظه روی یک موضوع کار کنید و برای یک بخش آن محتوا داشته باشید.
